Sióstr Karmelitanek Bosych
w Ełku
Z galerii
Ktokolwiek potrafi w taki sposób zamknąć się w tym małym niebie duszy swojej, która stała się mieszkaniem Tego, który stworzył niebo i ziemię, ktokolwiek przywyknie nie patrzeć na rzeczy zewnętrzne, i takiego szukać sobie miejsca do modlitwy, gdzie by się nic nie obijało o jego uszy, co by mu mogło sprawić roztargnienie, ten niechaj będzie pewny, że idzie bardzo dobrą drogą i że niebawem będzie mu dane pić wodę ze źródła, do którego szybkim krokiem się zbliża. "św. Teresa od Jezusa
Od kilku już lat Siostry Karmelitanki są w diecezji ełckiej. Można powiedzieć, że wrosły już w mazurski krajobraz. Zmagają się z codziennością ludności zamieszkującej, tereny w Polsce uważane za jedne z biedniejszych. Jednak bardzo się różnią od mieszkańców. Przede wszystkim swoją radością i zaufaniem Bogu.
Każde spotkanie z nimi jest niezwykłe. Przychodzimy kiedy nie rozumiemy swoich doświadczeń: utrata dziecka, nieuleczalna choroba, rozpad małżeństwa… Dzielą się z nami swoimi łzami wzruszenia, słowem pocieszenia, obecnością. I Modlitwą, która naprawdę jest wielką łaską, bo pozwala nam przetrwać, spojrzeć na te trudy, jak na coś, co wpisane jest w życie – w ten bilans zysków i strat… Mówimy, czy piszemy także o radościach: że dziecko przyszło na świat, ktoś dostał pracę, córka zdała maturę, ktoś inny zdał egzamin na prawo jazdy, operacja przebiegła bez komplikacji… Cieszymy się i włączamy nasze Siostry w naszą radość. One cieszą się naszym szczęściem.
Jeszcze ktoś się dziwi widząc Siostrę Miriam pędzącą samochodem przez miasto, że pojawiły się nowe siostry, w brązowych habitach, ale to już rzadkość. Dla większości z mieszkańców Ełku, Karmelitanki są „nasze”. Kierowcy taksówek doskonale znają adres Klasztoru. Zgłaszając kurs mówią: Karmel lub „droga do Olecka – ten klasztor na górce.”
Wrastając w nasze życie, przemieniają nas. Pokazują, że szczególnie te trudne doświadczenia też należy przemodlić, że o każdego chce troszczyć się Pan.
Każdy może doświadczyć ciszy i tej niezwykłej atmosfery kontemplacji przychodząc na Mszę św. Kaplica ma dwie części: klauzurową, gdzie przebywają Siostry i miejsce dla osób świeckich. To co mnie prawdziwie urzeka, to gotowość Sióstr do działania, aby człowiek w swojej „biedzie” nie czuł się zagubiony, pozostawiony sam sobie.
Monika
