Sióstr Karmelitanek Bosych
w Ełku
Z galerii
.jpg)
O, piękności, która przewyższasz wszelkie inne piękności! Nie raniąc, boleść zadajesz, i boleśnie wygaszasz miłość do stworzeń. O, więzi, co łączysz dwie tak nierówne rzeczy! Nie wiem, dlaczego rozwiązujesz, bo przecież wiążąc, moc dajesz, by cierpienia za dobro uważać. Złączyłeś tego, co nie jest bytem, z Bytem nieskończonym: nie kończąc, kończysz, nie mając kogo miłować, kochasz i wywyższasz naszą nicość. "św. Teresa od Jezusa
Nasze publikacje
Informacje i artykuły pochodzące z naszego klasztoru i opublikowane w mediach.
Zdaje się, że każdy człowiek doświadczył w życiu poczucia „bezdomności”, tej nieznośnej lekkości istnienia, która rzuca nas z miejsca na miejsce, okrada z każdej pewności, wytrąca z rąk najbardziej sprawdzone narzędzia i sposoby rozwiązywania spraw. Nic w tym dziwnego skoro sam Jezus mówi nam, że nie jesteśmy z tego świata. Ale czy można żyć owocnie, spokojnie, nie mając poczucia, że jest miejsce w którym jestem „u siebie”?
Różaniec. Sięgamy po niego z różnym nastawieniem, czasem to modlitwa prośby, czasem niemocy. Bywa, że mechanicznie przesuwamy koraliki, bywa, że niezdolni do niczego więcej zaciskamy go w dłoni. Jednego dnia rozważamy kolejne tajemnice szukając w nich odpowiedzi, innego wędrujemy z Maryją i Jezusem. Ta niezwykła modlitwa zawsze potrafi nas odnaleźć tam gdzie jesteśmy, takimi jakimi jesteśmy. I zawsze jest spotkaniem. Spotkaniem z Jezusem i Jego Matką, spotkaniem z Miłością i Prawdą. Rozmową, prostym trwaniem, towarzyszeniem…
My zmartwychwstaniemy jak On, z Nim i przez Niego. KKK995
Chrystus umarł i Zmartwychwstał. Każdy z nas umrze i każdy zmartwychwstanie. W tajemniczy sposób ta prawda realizuje się w naszym życiu w każdej chwili a Święty Kościół pozwala doświadczyć jej szczególnie w czasie Triduum Paschalnego . Tę niezwykłą lekcję jaką Pan Jezus zamknął w trzech świętych dniach można streścić w słowach: miłość, oddanie, ufność. To nasza droga do Zmartwychwstania, sposób przejścia przez trudne sytuacje życiowe, czy też przez walkę wewnętrzną, walkę z grzechem i słabością, w końcu przejścia z tego świata.
Misyjność Kościoła jest niejako jego krwioobiegiem. Od jego drożności zależy nie tylko żywotność ale i jakość życia Kościoła. Wyobraźmy sobie nas jako krwinki krążące w Mistycznym Ciele Pana. Potrzebujemy przyjąć siłę dającą życie – Słowo, Które jest Życiem. Życie przyjęte wprawia nas w ruch a my będąc w nieustannym ruchu poruszamy inne krwinki. To jedyna droga. Przyjąłem–przekazuję. Jakość Życia Kościoła – wspólnoty wypływa właśnie z tego. Jeśli właściwie odczytujemy swoje miejsce w Kościele nasze życie wyzwala siłę ożywiającą nie tylko nas ale każdego człowieka. W nieustannym „potrącaniu”, budzeniu do życia, wprawianiu w ruch, stajemy się najbardziej tym kim prawdziwie jesteśmy. Człowiek misyjny to człowiek zaspokojony. Człowiek misyjny czerpie w pełni… Przez wypełnianie nakazu misyjnego Chrystusa karmi się pokarmem „pełnienia woli Bożej” (por. J 4,34), przekazuje Słowo nieustannie się Nim napełniając, w końcu przyjmując czy przekazując dotyka braci, buduje relacje w oparciu o Prawdę jaką jest sam Bóg.
Strona 3 z 4
